Με αφορμή το σόλο βιολιού σε κοντσέρτο και τη συνοδεία των 1ων-2ων βιολιών με δέκατα έκτα στην ίδια ένταση με το σόλο. Δεν φταίει τόσο ο συγκεκριμένος μουσικός όσο το ότι αφήσαμε στους τεχνικούς να ορίσουν ποιές θα είναι οι συνθήκες του ακροάματος για τα επόμενα χρόνια. Από τους τεχνικούς των ηχογραφήσεων με τις άσπρες μπλούζες στο μεσοπόλεμο μέχρι το mp3 στο κινητό, οι μουσικοί αφήσαμε την υπόθεση "πώς ακούγεται ένα μουσικό έργο" στα χέρια "τεχνολόγων" άσχετων με τη μουσική. Το τίμημα ήταν βαρύ. Η πραγματική μουσική θυσιάστηκε στο όνομα της δημοσιότητας, της διασημότητας, του πλούτου, και της εγωτικής αντίληψης της διάδοσης της μουσικής. Μιας φρενήρους κούρσας καταναλωτισμού "ηχητικών προϊόντων" από τα οποία απουσίαζε πάντα η παραστατική πράξη. Γενιές μεγάλωσαν έκτοτε. Ας μην μας παραξενεύουν τα "Μιούζικ σκουλ" η τα "Μιούζικ Ακάντεμυ" στα κανάλια. Οι "επιμορφώσεις" των Πανεπιστημίων με σκοπό την "μοριοδότηση" των υποψηφίων εκπαιδευτικών για μια θέση στο δημόσιο, είναι κι αυτή ένα μιούζικ σκουλ για λίγο πιό πειθαρχημένους. Πώς θα σας φαινόταν αν ένα Πανεπιστημιακό ίδρυμα έδινε τίτλους επιμόρφωσης σε μουσικούς με αντικείμενο τη διδασκαλία της θεωρίας της σχετικότητας; Ό,τι βέβαια μαθαίνει κανείς, καλό είναι... Μέχρις εδώ η μειοδοσία της ηχογράφησης στην μουσική ιστορία έχει συντελέσει το έγκλημά της. Εμείς οι ίδιοι οι μουσικοί συμβάλλαμε σε αυτό με την ιστορία και την παιδεία μας αφού αφήσαμε να ξεριζωθεί η παραστατική πράξη από τη μουσική πράξη. Η ηχητική ... αποθήκευση (!) μας έκανε διάσημους, αιώνιους και πλούσιους. Και για το τελευταίο φυσικά δεν παίρνει κανείς όρκο...
Η ίδια η μουσική των αριστουργημάτων δεν μας δίδαξε πως τα πραγματικά έργα τέχνης δεν διασώζονται με την ηχογράφηση. Η παρτιτούρα δεν είναι παρά ένας υπαινιγμός ερμηνείας που κεντρίζει τη θέληση για αναπαράσταση. Τα μέσα ηχογράφησης δεν μπορούν να είναι ο σκοπός αλλά τα εργαλεία της Μουσικής πράξης. Τα αριστουργήματα δε χάνονται μόνο γιατί δεν βρίσκουμε τις παρτιτούρες τους. Τα αριστουργήματα δεν χάνονται γιατί δεν ηχογραφούνται. Τα αριστουργήματα χάνονται γιατί δεν υπάρχουν άξιοι μουσικοί που ως άλλοι ηθοποιοί (ηχοποιοί, παρα-στάτες) θα αποδώσουν την αξία τους στις επόμενες γενιές.