Η ιστορία του μικρού έργου "Πρελούδιο για φλάουτο σόλο"
Μνήμες του δασκάλου μου Ούρς Ρούτιμαν (1937-2012)



Όσο περιοσσότερο περνά ο χρόνος από τότε που έφυγε τόσο περισσότερο έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από τη διδασκαλία του. Αισθανόμαι όλο και περισσότερο βλέποντας αυτό το πρωτόλειο μουσικό κείμενο πως ο Ρούτιμαν με είχε παροτρύνει σε κάτι αρκούντως ασυνήθιστο.  Τη σύνθεση ενός εκ των κομματιών του διπλώματός μου...

 Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που ο καθηγητής μου λίγους μήνες πριν το δίπλωμα ψάχνοντας για το σόλο που θα μπορούσε να ταιριάζει με το ύφος, τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά των υπολοίπων έργων του προγράμματος, είπε : "Ντεν βρίσκουμε κάτι να ταιριάζει...". Ύστερα με κοίταξε και ακουμπώντας με παραινετικά στον ώμο μου είπε: "Εε, τότε γκράψε εσύ ένα!"  και χαμογέλασε.

 Έτσι γεννήθηκε το "πρελούδιο για φλάουτο σόλο".  Δεκάδες σκίτσα και αναθεωρήσεις προηγήθηκαν αυτής της παρτιτούρας. Το "πρελούδιο" εξελίχθηκε σε ένα πολύ μικρό "θέμα & παραλλαγές" από τις οποίες o κ. Ρούτιμαν μόνο ελάχιστες αναπτύξεις μου επέτρεψε.

  Το μικρό αυτό έργο κλείνει την επιτομή της πρόθεσής μου για ένα καινούργιο, μεγαλύτερο και πλουσιότερο από αυτό που αν και πρωτόλειο σήμερα, μια δεκαετία μετά, νομίζω πως είναι μια καλή αρχή για ό,τι ίσως ακολουθήσει.