Καπρίτσια για πλαγίαυλο σόλο, αρ. 7 & 8
Αντίγραφο Ντένερ αρχών 18ου αι. (Κατασκευαστής: Ίαν ντε Βίνε, ηχογράφηση: 2012)
Φίλιππος Ρούτζε
(περ. 1725 - περ. 1767)
Αυτές οι ηχογραφήσεις έχουν σημαδευτεί από την ανάμνηση της Μεγάλης Κυρίας του Τσεμπάλου Μαργαρίτας Δαλμάτη. Της είχα πει τότε με ενθουσιασμό πως είχα βρει μια έκδοση με τα καπρίτσια ενός αγνώστου και μου ζήτησε να την δει. Της έδωσα τα αντίγραφα μόνο του ομοιοτύπου χωρίς την εισαγωγή από όσα είχα πάντα μαζί μου για να μελετώ στα μαθήματα.
Ύστερα από καιρό, μια Κυριακή πρωί στο τηλέφωνο:
- Πέτρο μου! Έλα μ' ακούς;
- Κα Δαλμάτη, τί κάνετε, καλημέρα!
- Στο 13ο, στη δεύτερη σελίδα, τα δυο μέτρα του πρώτου πενταγράμμου είναι "καταχρηστικά" (λάθη), να τα σβήσεις ή να τα αγνοήσεις.
- ... ! Μμμ... μάλιστα...!
- Και... μ' ακούς;
- Μάλιστα!
- Ναι..., και στο 9ο καπρίτσιο, στην δεύτερη σελίδα, στο τρίτο μέτρο ... έχει μωρέ ένα λάθος ο κακομοίρης ο μαθητής του...ναι. Ένα λάθος έχει ο αντιγραφέας..., έχει ξεχάσει να επαναλάβει το σχήμα των δεκάτων έκτων...
- Ααα, μάλιστα...
- Ναί μωρέ, τον κακομοίρη... Τί όμορφη όμως η καλλιγραφία, έ;
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μεταφέροντας το αρχείο εδώ, "διάβασα ηλεκτρονικά" από τα Γερμανικά κάποια στοιχεία εισαγωγής του γνωστού για τις επιμέλειες των εκδόσεών του, φλαουτίστα Nikolaus Delius. Όταν στο κείμενό του η ματιά μου έπεσε ακριβώς στις ίδιες παρατηρήσεις, στάθηκα για λίγο να σκεφτώ πως αυτό όφειλα να το καταθέσω εδώ, μαζί με τη σκέψη ότι ... : Ίσως εκείνος δεν επικοινωνούσε με "το πνεύμα του αντιγραφέα..."