Παρά τις επιφυλάξεις που έτρεφε ο κορυφαίος συνθέτης για τον πλαγίαυλο, απότοκο ίσως όχι μόνο της "ιδιοτροπίας" του οργάνου να μην αποκαλύπτεται σε όσους δεν το αγαπούν -εν συγκρίσει με τις "ευκολίες" άλλων οργάνων - αλλά και της ευρύτατα γνωστής, από τότε, απόψης του Μότσαρτ, ο Λαμπελέτ αναγκάζεται να ομολογήσει πως "ηττήθηκε" απέναντι στην απαράμιλλη τέχνη του Γκίζα. Από το κείμενο ωστόσο γίνεται φανερό πως ο πρώτος των κορυφαίων εκτελεστών δεν ήταν μόνο εκπληκτικός δεξιοτέχνης μα και μια εξαίρετη μουσική προσωπικότητα που -κατά τον Λαμπελέτ- λόγω της εμμονής του με τον πλαγίαυλο, αδικήθηκε...
Ακολουθώντας τις δαιδαλώδεις προτάσεις του κειμένου και επιφυλάττον άποψιν δια το τέλος, το πνεύμα του Γκίζα "διαβάζει", πρωτοχρονιά του 1903, την "ήττα" εκείνη του Λαμπελέτ καθώς αναπολεί ένα ιδιωτικό κοντσέρτο της εποχής ...
ΥΓ : Το κείμενο τούτο αποτελεί μέρος του περιοδικού "Κριτική" το οποίο έγραψαν και επιμελήθηκαν οι Γεώργιος Αξιώτης και Γεώργιος Λαμπελέτ. Η παρουσία αυτού του ευρήματος στην σειρά ηχογραφήσεων "Ο Γκίζας διαβάζει" οφείλεται στην έρευνα της κ. Στέλλας Κουρμπανά. Η ιστορική αυτή δημοσίευση, πιθανόν τεκμηριώνει και την παρανόηση για την εσφαλμένη χρονολογία θανάτου του Ευρυσθένη Γκίζα, το 1903, υποσκελίζοντας προγενέστερη ακριβέστατη δημοσίευση της "Ακρόπολης" τον Δεκέμβριο του 1902. Με αφορμή σειρά ευρημάτων από τον Τύπο της εποχής, ο συντάκτης επιφυλάσσει εκτενή αναδιοργάνωση της ψηφιακής μονογραφίας του παρόντος ιστοτόπου.